Мајка која со својата ќерка е во државен карантин со часови чека и моли да дојде лекар да го прегледа девојчето кое има ужасна болка во увото. Оние кои поминале само од далеку го погледнале детето и не превземале ништо. Жената сама се организира роднини да и донесат лекови кои не е сигурна дека ќе може да ги превземе поради карантинското сместување. Апелира лекар да го види детето кое не може ниту да спие ниту да јаде од болки. Во продолжение апелот на мајката.
Мене ми е жал вака што изгледа дека пак скренувамм внимание на себе си ама ваква е состојбата.
Ќерка ми има воспаление на увото веќе 12-13ти ден. И почна во Англија после бањање, со блага болка, веројатно и влезе вода. За жал доктор таму не сакаше да не види туку само преку телефон ни препорача капки дексаметазон со неомицин. И ги ставав капките 5-6 дена, и и доаѓаше подобро но сепак имаше амплитуди, од време на време ја фаќаше болка. Транзитиравме во Македонија. Се надевавме дека поминува. Но за жал вчера пак почна да ја боли и да се засилува болката. Вчера вечерта викнавме доктор што е овде наводно дежурен во карантинот. Им кажав дека детево треба да биде прегледано од доктор зашто очигледно има воспаление. Детево воопшто не го ни допираат, стојат 2 метри подалеку, демек да не сме заразени. Докторот што дојде кажа дека во 10 вечерта ќе дојде докторка која е специјалист по уво, нос и грло и таа повеќе ќе знае да ни помогне. Чекавме до 11 но никој не се појави. Се јавив на телефон на рецепција, никој не одговори. Во 1 по полноќ веќе не можеше да спие од болка. Отворив врата и му реков на дежурниот од полиција што ни е пред врата да викне некој од рецепција зашто ни треба доктор. Ако излезам од соба казната е 2000 евра, така ни беше кажано. Од рецепција полицијата ми кажаа дека докторката не дошла, да се јавам на 194 да викнам брза помош. Беше навистина доцна но кажав дека утре изутрина ќе викнам. И дадов парацетамол и така некако заспа едвај, во 4 по полноќ. Кога станавме денес прво што направив се јавив на рецепција да викнам доктор. Се качи една докторка, исто во космонаут одело и и рече на ќерка ми да стави маска. Стави маска ама докторкава пак од 2 метри ни кажува дека не може многу да стори, дека треба да пази да не и влегува вода и да и давам парацетамол и да продолжам со дексаметазонот. И кажав дека не и делуваше се што правевме до сега, дека сериозно има воспаление и треба детето да се прегледа од доктор, дека треба да се види што е точно, можеби е запушен канал, можеби треба да се исчисти, како и да е потребен е сериозен преглед на увото а не нагаѓање од далеку. Ми кажа дека тоа ќе напише во извештајот, дека детето го боли увото. Толку. Еве го детево пак плаче од болка, увото е потполно затнато но јас немам граѓанско право да го однесам на лекар, треба да оставиме на судбината. Ги прашав што чекаат, да стане воспалението толку лошо па да почне да дига температура? Ми рекоа не, нема да дигне од ова температура, ќе помине само. Иако две недели нема поминато и сега е полошо од секогаш. А слушнав дека имало овде човек кој со мозочен удар дошол во карантин и не го пуштиле да оди на доктор.Денес блиските ќе ми донесат лекови но замислете, не знам дали ќе бидат примени на рецепција. Требало да дојде медицински тим во 11 часот па да одобрат или не, таков бил протоколот. Значи сеуште сме во соба со истата ситуација. Да ви појаснам, во собава имаме само купатило со мал умивалник. Немаме кујна, немаме рингла, немаме ни маса за јадење. Ако бевме во домашни услови немаше да дојде до ова зашто ќе можев да си го лечам детето. Луѓе што биле во карантин ми кажаа дека имало случај мајка со дете кое се жалело од болки но исто така не било сфатено сериозно и не било лечено. На детето му пукнало слепото црево па овие го одзеле од мајката и го однесле на операција, на мајката не и дозволиле да го придружува сопственото дете. Па еве донесете си сами одлука за што се работи, за јавно здравје или за јавно нездравје.
Ако може некој ве молам нека ни помогне. Фала ви однапред.
Тања Царовска
