Даниела од велешко е мајка на 4 деца. Две се здрави две се болни. Едното има епилепсија и тоа дијагностицирана второто има даунов синдром. Но таа не е од оние кои се предава и моли за парче леб или некоја пара. Сопругот работи но плата добива со задоцнување. Таа работи како надничар собира сезонски производи но сепак поголемиот дел о денот мора да е дома со децата или по болници собира куп документи само за да обезбеди еден лек. Лекот е потребен за детето со епилепсија за кое дури и снимањето на магнетна резонанца било на приватен трошок бидеќи требало да се чека ред со месеци. Сега комисија од болница Козле треба да одлучи дали нејзиниот 10 годишен син ќе добие можност да зема лек кој ќе го плати државата а чини околу 4 000 денари месечно или Даниела и понатаму грчевито сама ќе се бори. Од Комисијата за Досие велат дека тешко ќе ја добие терапијата оти овој тип на заболување не влегува во регистарот на заболувања за кои може да се плати терапијата но Даниела сепак ќе го однеси детето. И самата вели “Нека го видат па да одлучат. За детето со Даунов синдром не барам ништо , но за ова барам, за да може барем нормално да оди на училиште.”
Daniela from Veles is the mother of four children. Two are healthy two are sick. The one has epilepsy and the diagnosed second has a Down syndrome. But she is not from those who are taught and begging for a piece of bread or some steam. The husband works but the salary gets delayed. She works on fields and collects seasonal products, but much of the day must be at home with the children or collect herself documents through hospitals just to provide one medication. The drug is needed for the child with epilepsy for which even the magnetic resonance imaging was at a private expense, as it should have been waiting for months to come. Now a commission from the Kozle hospital has to decide whether her 10-year-old son will get the opportunity to take a drug that will pay the state and costs about 4,000 denars per month, or Daniela will continue to fight her own fits alone. The Commission for the Dossier says it will find it difficult to receive the therapy because this type of disease does not enter the registry of diseases for which therapy can be paid, but Daniela will still take the child. She says herself, “Let them see him, so to decide.” For the child with Down Syndrome I do not ask for anything, but I am looking for this, so that I can at least go to school normally. ”
Daniela nga Velesi është nëna e katër fëmijëve. Dy janë të shëndoshë dy janë të sëmurë. Ai ka epilepsi dhe dija e diagnostikuar ka një sindrom Down. Por ajo nuk është nga ata që janë mësuar dhe lypur për një copë bukë apo pak avull. Burri punon por paga merr vonesa. Ai punon si një punëtor ditë mbledh produktet sezonale por shumica o ditës duhet të jetë në shtëpi me fëmijët ose spitalet mbledhur një grumbull të letrave vetëm për të siguruar një zgjidhje. Drogës është e nevojshme për një fëmijë me epilepsi për të cilat edhe regjistrimi i rezonancë magnetike ose bidekji private shpenzimeve duhet të queuing për muaj. Tani një komision i Spitalit Kozle për të vendosur nëse djali i saj 10 vjeçar do të kenë mundësinë për të marrë një ilaç që do të paguajë shtetit dhe me kosto rreth 4,000 në muaj ose Daniela ende convulsively vetëm do të luftojë. Nga Dosjes Komisioni tha se do të marrë trajtim që ky lloj i sëmundjes nuk është përfshirë në regjistrin e sëmundjeve mund të paguajnë terapi Daniela, por do të vazhdojë të marrë fëmijën. Ajo vetë thotë: “Le ta shohin dhe vendosin.” Për fëmijën me sindromin Down nuk kërkoj asgjë, por po e kërkoj këtë, që të paktën të shkoj në shkollë normalisht. “
